Ayakkabıya verdiğin tepki, deneyimini değiştirir. Nasıl mı? Gelin bakalım. 

Sabah zeytin ağaçlarının arasında uyanmış ve vereceğim atölye için hazırlanmıştım. Keyfim, neşem yerinde, şahane bir güne başlamak için hazırdım. Kapıdan tam çıkacakken bir de baktım, ayakkabılarım yok. İlk rüzgardan uçtuğunu düşündüm. Sağa sola bakınmaya başladım.  Tekini bulmuştum. Hafif çamur içinde, ezilmiş, büzülmüştü. Diğeri ise yoktu. Kocaman araziyi aramaya başladık öğrencilerimle. Derken çamurun içinde yüzen, terk edilmiş ayakkabımı buldum. Köpekler oyun oynamış belli ki ayakkabılarımla…

O an birden sinir yükseldi. Ne yapacaktım? Başka ayakkabı getirmemiştim. Tek getirdiğim şey parmak arası terliklerimdi. Onu da Kazdağları’nın soğuğunda akşamları giyemez ya da dağa onlarla tırmanamazdım. Atölyemin başlamasına 5 dakika kalmıştı. Ayağımda beyaz çorap üzerine giyilmiş terlikler ellerimde çamurlu ayakkabılarımla bekliyordum.

Çeşit çeşit tepki verebilirdim. Tesisi arayıp “sahip çıksanıza köpeklerinize” diye bağırabilirdim. “Ayakkabılarıma ne olacak şimdi” diye saatlerce düşünüp, o an orada olmanın keyfini çıkaramayabilirdim. “E öğrencilerin karşısına beyaz çorap ve parmak arası terlikle mi çıkacağım?” düşüncesine takılıp peşinden gidebilirdim.

Ve daha niceleri.

Peki ben ne yaptım? İlk önce o 5 dakika bir oturdum. Öfkelendiğimin farkındaydım. Öfkem ile o 5 dakika kaldım. Sesini duydum. Konuşmasına izin verdim. Sonra atölyeme girdim. Çıktığımda tekrar aklıma ayakkabılarım ve günün geri kalanı geldi. O sırada yanında fazla ayakkabısı olan öğrencilerimin ayakkabılarını denemeye başladım. 2 numara büyük olsa da bir tanesini giydim (tekrar teşekkür ederim Ali). ve deneyim komple bambaşka bir şekilde tezahür etti.

Birlikte güldük, eğlendik, dağlara tırmandık.

Demem o ki, duygular ortak. Lakin verdiğin tepki deneyimini değiştirir.

Olur efendim olur, ayakkabılarını köpekler çalar ve tanınmaz hale gelir.

Olur efendim olur, yanında sadece parmak arası terlik var ise çorapla giyilir.

Olur efendim olur, ayakların büyük ise erkek ayakkabısı giyilir.

Olur efendim olur, ayakkabıların soğukta kurumazsa sobada kurutulur.

Olur efendim olur, her şey olur…

“Her şey olur.”

Sen ise deneyimini olanlara verdiğin tepkilerin ile şekillendirirsin.

Saatlerce “ayakkabılarım çamur içinde kaldı!” diye düşünmekte senin elinde o an ne yapıyorsan dikkatini ayakkabılardan alıp oraya getirmekte senin elinde.

Saatlerce “ah parmak arası terlik giydim çorapla, kim bilir nasıl görünüyorum” diye düşünmekte senin elinde o anı keyifli bir hale getirmekte…

Kısacası, sen o an neyi tercih edeceksin? Neyi besleyeceksin?

Kızmakta olur, sinirlenmekte; neşelenmekte, keyiflenmekte…

Her duyguya alan açarak bakmak mesele.